Vraag en antwoord
Zoek je een antwoord op jouw vraag? Hieronder vind je links naar een aantal vragen die ik in de afgelopen jaren heb gekregen. Klik op de link voor de vraag en het antwoord.
Afscheid nemen
Met mijn jongste dochter van vijf gaat het een beetje moeilijk op school. Het gaat om het afscheid nemen elke ochtend, elke keer weer huilen. Maar het is wel snel over als ik uit beeld ben. Dat huilen doet ze ook bij mijn ouders, dus heeft niet iets met school te maken.
Antwoord
Dat het snel over is als je uit beeld bent, wil niet zeggen dat je het moment van afscheid nemen niet serieus moet nemen inclusief haar reactie. Uit mogen huilen zou het beste zijn, eventueel bij de juf, bij je ouders. Dat die haar gevoelens bevestigen, dat ze het rot vindt dat je weggaat.
Als het kan en mag kun je het beste er zelf bij blijven totdat ze al haar gevoelens heeft geuit en jij ze hebt bevestigt en zij eraan toe is om afscheid te nemen en je uit te zwaaien. Dat kan best even duren, maar als je het zo aan zou kunnen pakken, weet ik zeker dat ze op een gegeven moment er minder moeite mee krijgt.
Het is toch allemaal zo logisch? Het is niet zo dat ze het niet leuk vindt op school of bij opa en oma, maar ze vindt het gewoon moeilijk dat jij weggaat. Dat kan en mag je niet wegpraten. Door het te bevestigen wordt het heus niet erger, dat denken veel volwassenen altijd. Dat je het als moeder erger maakt als je de gevoelens van je kind serieus neemt en bevestigt of nog een tijdje blijft of als het echt niet gaat, haar weer mee naar huis neemt.
Niet dus, je kunt het niet erger maken, je geeft gewoon je kind het gevoel dat ze er mag zijn en dat ze haar gevoelens mag voelen! Dat wil toch elk kind en elke volwassene?! Het is voor haar erg dat ze het voelt, en natuurlijk voel jij je er ook rot onder. Huil maar uit als je dan thuiskomt en je voelt je rot. Want uithuilen helpt echt.
Hooggevoeligheid
Laatst las ik een artikel in de Margriet dat over hooggevoeligheid ging. Ik herkende veel ervan in onze dochter van vijf jaar. We zijn al een poosje “zoekende” naar wat er met haar ‘”aan de hand” zou kunnen zijn. Ze is snel overstuur, heeft moeite met afscheid nemen (elke dag drama op school), ze is snel gekwetst, huilt veel, heeft veel hoofdpijn en uit erg veel woede en frustratie. Nu is mijn vraag, hoe weten we nu of ze inderdaad hoogevoelig is en of we dus op het goede spoor zitten om haar te helpen? We zijn al eerder met haar naar een spiritueel begeleider geweest die dit ook al aangaf, maar toen stonden we er nog niet zo voor open. Ik ben heel benieuwd naar uw antwoord en eventuele adviezen.
Antwoord
Hooggevoeligheid is een goede term om dingen te herkennen in jezelf of in je kind en te erkennen. Maar laat die term alsjeblieft daarna zo snel mogelijk weer los. Het is niet leuk voor een kind om een stempel opgedrukt te krijgen. Dat is vast jullie bedoeling niet, maar zo wordt het gemakkelijk door de omgeving opgepakt.
Probeer (zou iedereen denk ik bij elk kind zou moeten doen) het gevoelsleven van je kind als uitgangspunt te nemen. Er is niks mis met je kind. Maar heel veel ervaart ze als zeer heftig en dat mag. Haar gevoeligheid zal zeker ook haar kracht zijn. Maar in deze maatschappij (op school en zo) is dat niet zo gemakkelijk. Je kind heeft bijvoorbeeld tijd nodig om afscheid te nemen en het zal ook niet altijd lukken om dat op een positieve manier te doen. Echt niet. Maar je kunt wel aan je kind aangeven dat ze mag uithuilen. En ik hoop dat de juf dat ook zo kan oppakken. Dat als jij weggaat, dat je dochter dan even bij de juf (als ze die daarin vertrouwt) mag uithuilen. Als dat niet mag, dan zijn er waarschijnlijk andere problemen. Je dochter zal gevoelig zijn voor de houding van de leerkracht. Soms hoeft die maar even een andere bril op te zetten, het gewoon niet erg te vinden als een kind uithuilt, of het niet leuk vindt of er boos om is, en je bent al een heel eind verder. Maar volwassenen willen vaak de gevoelens van de kinderen in goede banen leiden, en daardoor beperken, controleren en beheersen. Maar dat lukt je niet. Al lijkt dat op het eerste gezicht wel zo. Ik begrijp ook wel dat het lastig is voor een leerkracht om twintig of dertig huilende of boze kinderen in de klas te hebben (of een aantal daarvan) – want daarvoor zijn ze vaak bang als ze voor een andere opstelling kiezen – maar dat zal reuze meevallen. En als kinderen hun emoties mogen tonen en uiten, blijven ze er niet zo in hangen dus dat scheelt weer voor de volgende keer of de keer daarop… Begrijp me goed, ik heb bewondering voor een leerkracht die haar/zijn werk doet met zo’n groep kinderen. Want het lijkt me ook een hele klus. Maar mijn ervaring heeft me geleerd dat het echt vaak een kwestie is van die bril opzetten. Bewustwording dus.
Lees daarom nog eens onder andere de artikelen op mijn website. Dan weet je al heel veel. Je zult je eigen gevoelens en methoden van ermee omgaan waarschijnlijk hierdoor bevestigd zien. Dus dan doe je het al goed. Misschien kun je je dochter nog ondersteunen met bijv. de Bach Bloesem Remedies, oefeningen of visualisaties. Als je er nu aandacht aan besteed en er zo goed mogelijk mee omgaat (ik begrijp het als je er soms gek van wordt…) krijg je een kind dat ook leert met haar eigen emoties om te gaan. En dat scheelt weer voor de rest van haar leven.
Verlegen
Onze dochter van vijf jaar oud is tegenover volwassenen erg verlegen. Telkens krijgen we er weer opmerkingen over. Ze plast ‘s nachts ook nog in haar bed en heeft eczeem op haar billen.
Ik zit te denken aan Bach Bloesemremedies. Welke past het beste?
Achtergrondinfo: ze is geboren met de keizersnee, na drie maanden zwangerschapsverlof ben ik weer vier dagen aan het werk gegaan en is de zorg voor een gedeelte naar haar vader overgegaan (mijn man) en gaat ze twee dagen per week naar het kinderdagverblijf.
Toen ze bijna drie jaar was is haar zusje geboren, waar ze regelmatig jaloers op is. Ze is rustig, was niet heel snel met praten, is creatief.
Antwoord
Ik denk dat je vraag en dus ook mijn antwoord vele kanten heeft. Allereerst over de verlegenheid. Van wie krijg je de opmerkingen? Ik neem aan van de volwassenen, waar je over spreekt. Helaas kan ik hen geen Bachremedies of zo adviseren, ik ken ze niet, maar ik zou het wel willen.
Als je namelijk als volwassene te maken krijgt met een kind dat niet zo reageert op jou zoals je wilt of verwacht, kun je je behoorlijk lullig voelen. Onbewust twijfel je aan jezelf. Maar je wimpelt dat gevoel direct af op het kind. Dat kind is verlegen en moet anders reageren.
De volwassene heeft hier dus een probleem. Hij/zij zou kunnen kijken welk gevoel het kind bij hem/haar oproept en dit gevoel onder ogen zien. Dat bedoel ik dus met de Bachremedies voor die volwassenen.
Als volwassene hoef je je niet “persoonlijk aangevallen” te voelen of zo (al zal dat ontkend worden als je het zo stelt), maar je kunt kjiken of het kind wellicht op een andere manier contact met je wil. Werkelijk contact vanuit je hart. Je kunt het kind zichzelf laten zijn, dus zoals zij is, en niet aandringen op ander gedrag. Als het kind je vertrouwt en je bedoelingen zijn werkelijk goed en open naar het kind toe en er is ruimte voor (de gevoelens van) het kind, dan komt het vanzelf wel. Daarin kun je ook vertrouwen hebben.
Sta daarom vierkant achter je kind en laat het geen stempel opgedrukt krijgen dat het verlegen is. Dat is trouwens geen fijn stempel. Veel te veel volwassenen zeggen het van zichzelf, omdat het vroeger altijd tegen hen gezegd is, en daardoor belemmeren ze zichzelf om zich te kunnen ontplooien.
Geef je kind de ruimte die het nodig heeft. Als je zelf daarmee af en toe moeite hebt (en welke ouder heeft dat niet), kijk dan ook eens naar je eigen gevoel (en zoek eventueel Bach Bloesem Remedies voor jezelf uit).
Bach Bloesem Remedies geef je alleen aan je kind als je merkt dat je kind ergens zelf last van heeft. Dat kan bij je dochter natuurlijk best het geval zijn. Dan kun je in dit geval bijvoorbeeld Cerato en/of Mimulus geven.
Wat betreft het bedplassen: kan het zo zijn dat je dochter bepaalde emoties overdag onderdrukt? Als je overdag je emoties/stress/gevoelens mag ontladen (zie o.a. boeken van Hanneke van Hasselt: Huilen Boos zijn Ruzie en van Aletha Solter: Baby’s weten wat ze willen en De taal van huilen) hoef je wellicht ‘s nachts wat minder te verwerken. Waardoor je een rustiger slaappatroon krijgt. Dat kan helpen om zelf wakker te worden als je moet plassen. Maar het kan natuurlijk ook andere oorzaken hebben. Dat kan ik per e-mail niet zo goed bekijken.
Over het eczeem: dat kan aan haar darmflora liggen. Met een keizersnee krijg je niet de darmbacteriën mee die je bij een geboorte door het geboortekanaal zou meekrijgen (mits de darmflora van de moeder goed is, anders heb je nog een probleem). Dat kan een reden zijn van een niet goed opgebouwde darmflora, waardoor allerlei problemen kunnen ontstaan (zie o.a. de andere vragen). Let daarom op de voeding (weinig suiker, alleen Biogarde-zuivel, zo min mogelijk voedseladditieven dus E-nummers) en als je darmbacteriën wilt geven, dan alleen goede, bijvoorbeeld Orthiflor junior (zie www.orthica.nl). En gebruik op de huid het liefst natuurlijke producten van bijvoorbeeld de Calendula-serie van Weleda (zie www.weleda.nl).
Voor al het andere kun je zelf Bach Bloesem Remedies kiezen; je bent tenslotte zelf het meeste deskundig wat betreft je kind.
Als problemen van langdurige aard zijn, test ik ook wel uit wat er nog meer nodig is om lekker in je vel te komen zitten. Maar dit kun je eerst zelf proberen. En lees eens de artikelen op mijn site. Daarin zul je je vast gesteund voelen in jouw denken en voelen.
Angst uiten
Onze dochter van negen jaar is ’s avonds vaak bang om te gaan slapen. Bang voor dingen die kunnen gebeuren. Wij proberen haar dan op andere gedachten te brengen. Het gebeurt de laatste tijd wel erg vaak. En juist als we weg willen of als we bezoek hebben.
We willen niet dat het erger wordt of dat ze er later nog last van zal hebben. Wat kunnen we doen?
Antwoord
Als een kind angst uit, kan dat een teken zijn van aandacht vragen. Zo wordt het ook vaak uitgelegd door de buitenwereld, met het advies: negeren, wegwuiven etc. Als je zelf angst heb gekend, weet je dat wegpraten niet helpt. Je weet zelf ook wel dat de angst misschien niet helemaal reëel is. Dat je niet bang hoeft te zijn. Dat er niks is. Dat er niks zal gebeuren. Maar toch…. Je voelt die angst.
Het kan zijn dat er ooit iets gebeurd is, wat zich onbewust heeft vastgezet in je lijf. En wat bijvoorbeeld juist naar boven komt voor het slapen gaan. Dan heb je extra aandacht nodig van iemand die van je houdt, bij wie je mag zijn wie je bent; bij wie je mag voelen wat je voelt. Ook al lijkt het soms onredelijk.
En ook al zou het een vorm zijn van aandacht vragen, dan nog is het volgens mij nodig om te kijken waarom een kind dat op dat moment doet. Voelt ze jouw aanwezigheid niet meer? Je beschikbaarheid? Voelt het onveilig? En wanneer ben je eigenlijk oud genoeg om de veiligheid niet meer nodig te hebben van je ouders? Twaalf, achttien, vijfentwintig?
Er zijn geen regels voor en het ene kind is het andere niet. En tot die tijd ben je gewoon nodig.
Kinderen kunnen leren op een positieve manier aandacht te vragen, dus om gewoon te vragen even te knuffelen of op een andere manier bij te tanken of bij je te ontstressen, zodat het niet op een “negatieve” manier die aandacht hoeft op te eisen.
Als de angst er gewoon mag zijn, zonder die weg te praten, dan kan er werkelijk aandacht zijn voor elkaar. En daarna kun je je kind leren op een andere manier met haar angsten om te gaan.
Dus laat er eerst ruimte zijn voor die gevoelens en ga daarna pas kijken hoe je er anders mee om kunt gaan. En vraag ook eens aan je kind hoe het anders zou kunnen. Kinderen weten vaak zelf de beste oplossing en die is vaak anders dan wat wij voor ze bedenken.
Verstoorde relatie
Ik heb een moeder rond de 80 jaar die op mij emotionele chantage uitvoert. Ik trek mij dit persoonlijk erg aan. Dit is al zeker 20 jaar zo. Ik probeer mij er altijd tegen te verzetten door kwaad te worden, maar het is net vechten tegen de bierkaai. Ik ben erg snel op de kast te krijgen. Ik vertel ook te veel aan haar omdat ze mijn moeder is ik wil graag een band met haar; die zal ik nooit echt krijgen. We kunnen alleen praten over koetjes en kalfjes.
Ik stoot vaak mijn neus, maar ik ben ook erg hardleers. Ik wil zo graag. De relatie is erg verstoord. Ik ga nu eenmaal per week naar haar toe. Soms zie ik er erg tegen op. Ik heb ook last van een enorm schuldgevoel naar haar toe. We hebben nu een paar dagen geen contact met elkaar. Ik kan het niet loslaten, het maalt maar, met het idee dat haar straks wat gebeurt. Eigenlijk kom ik er steeds niet uit, het gaat even goed en dan verval ik weer in het oude patroon. Ik ben zelf 39 en woon op mezelf. Ik moet haar ook los zien te laten; het is een ongezonde relatie die we samen hebben. Ik zou er graag iets aan willen doen maar ik zie het niet meer zo zitten. Kan je mij hierin raad geven?
Antwoord
Wees vooral “je eigen moeder”. Je kunt dit bijvoorbeeld doen in een visualisatie. Je ziet jezelf als klein meisje en als moeder van dat meisje zoals je nu bent. Kijk wat het kleine meisje van haar moeder nodig heeft. Dat kun je haar nu zelf geven.
Je kunt de visualisatie op elk moment dat je wilt stoppen. Misschien doe je het liever onder begeleiding.
Doe vooral ook de oefeningen die op mijn website staan, om meer in je eigen kracht te komen.
Je bent wie je bent; het geeft niet dat alles nog niet lukt; niet reageren ligt niet in je aard en dat is waarschijnlijk ook je kracht. Je empatische vermogen en alles wat daarmee samenhangt.
Je moeder is een volwassen vrouw en is zelf verantwoordelijk voor haar eigen gevoelens. Veel oudere mensen leven via hun kinderen en claimen hen. Ook al zeggen ze dat het niet zo is of komt het door “goede bedoelingen”. Je kunt werkelijk “stikken” in andermans goede bedoelingen. Je gaat je er alleen maar schuldig door voelen. Geef je moeder haar verantwoordelijkheid terug als ze probeert die aan jou te geven. Kom op zeg, ze is 80 hoor! Die band zul je inderdaad denk ik nooit krijgen. Teleurstellingen volgen op jouw verwachtingen. Als je geen verwachtingen meer hebt, omdat je het jezelf kunt geven, zullen er minder teleurstellingen zijn.
Medicijnen
Zijn er middelen voor de alledaagse pijn van reuma ontsteking van de gewrichten en spierpijn? Ik heb artritis, artrose en fybromalgie. Nu neem ik o.a Celebrex en Brexine (reguliere medicijnen), maar heb last van mijn maag en darmen.
Antwoord
Deze middelen kunnen inderdaad maag- en darmklachten als bijwerkingen hebben. Overleg dit met je huisarts. Vanuit de natuurgeneeskunde kijk je niet alleen naar middelen tegen de pijn en de klachten, maar vooral hoe je je lichaam weer wat gezonder kunt maken. Je kijkt daarbij o.a. zeker ook naar voeding. Als we met onze auto aan de pomp staan, gooien we er de beste brandstof in. Voor goede prestaties van onze auto en ook om problemen in de toekomst te voorkomen. Waarom doen we dat met ons lichaam niet? Misschien let jij al op wat je eet en is je darmflora goed. Misschien ook niet.
Maar wat is gezonde voeding? Daarover verschillen de meningen nogal, dus kijk vooral waar je goed op reageert en waarop niet. Eet zo min mogelijk suiker, zoete melkproducten (wel wat Biogarde), zo min mogelijk additieven (E-nummers zoals kleur-, geur- en smaakstoffen). En kijk dus wanneer je meer klachten hebt. Let bijvoorbeeld op het eten of drinken van de vorige dag. Als je de ochtend erna meer klachten hebt, kan dat ermee te maken hebben. Drink voldoende water en weinig koffie of thee. Kruidenthee is meestal geen probleem. Biologische groene thee ook niet.
Sommige mensen reageren niet op jonge kaas maar wel op oude kaas met spierklachten. Dat verschil kan er dus zijn.
Het kan ook zijn dat je nogal verkrampt in je spieren (zie de oefeningen om spanning los te laten) door emoties of door bijvoorbeeld scheefstand van de wervels of het bekken. Scheefstand kan ook slijtage veroorzaken en verkrampingen geven. Goede manuele therapie in combinatie met kinesiologie en ontspanningsoefeningen kan dan helpen.
Een goede multivitamine of een product om je darmen te reinigen en weer op orde te brengen (zie o.a. de websites van Orthobasics/Alfytal, Orthica en Vitals) en goede oliën (bijvoorbeeld de Minami visoliën) kunnen je lichaam ondersteunen.
Je ziet het, er zijn heel wat mogelijkheden te noemen. Meestal test ik dit soort dingen uit, oorzaken en oplossingen dus. Maar met een aantal van deze tips kun je direct aan de gang.
Spanningen
Ik heb een zoontje van 7 jaar. Volgens zijn juf op school is het, zoals zij zegt, een zeer slim mannetje, en dat denken wij ook wel. Zijn probleem is het volgende: voor spannende gebeurtenissen, leuk of eng maakt niet uit, heeft hij weken last van buikpijn boven de navel.
Hij slaapt dus slecht, vaak pas om 21.30 uur en is overdag moe. Ook heeft hij erg veel last van ‘ hoge drempels’ noem ik het maar. Hij denk erg snel “dat kan ik niet” en hij probeert het dan ook niet. Als hij eenmaal door heeft dat hij het wel kan gaat het meestal ook in een sneltreinvaart. Met lezen bijvoorbeeld zegt hij “ik ben niet zo goed als de andere kinderen in de klas dus heb ik een hekel aan lezen”, terwijl hij heel veel van verhalen houdt en veel fantasie heeft. Wel ga ik met zijn juf overleggen over dyslexie, je weet maar nooit. Kan ik hier met Bach Bloesem Remedies wat aan doen en kan ik verschillende remedies bij elkaar gebruiken? Want hij sluit aan bij diverse beschrijvingen.
Antwoord
Het mooie van de Bach Bloesem Remedies is dat je verschillende remedies met elkaar kunt mengen (ongeveer 6 à 7 verschillende). Je doet van elke remedie een paar druppels in een 30 cc-pipetflesje met bronwater. Uit dat klaargemaakte flesje geef je 4x daags 4 druppels (of vaker indien nodig, maar meer druppels per keer hoeft niet). Denk ook aan de Rescue Remedie om te gebruiken voor spannende gebeurtenissen.
Je zult vast wel veel herkend hebben in wat ik over kinderen geschreven heb. Bevestig vooral de gevoelens van je kind en ga daar niet aan voorbij. Juist dit soort kinderen denken dat ze meteen iets moeten kunnen. Het “leren leren” is lastig voor hen. Oefenen dus ook. Dit kan nogal wat frustraties opleveren. Als ze het dan eenmaal iets kunnen, vinden ze het “makkelijk” en ze vinden het logisch dat ze het zo goed kunnen. Net alsof ze flink hoge verwachtingen hadden van zichzelf en vooral aan dat perfecte beeld van zichzelf moeten voldoen. Lastig dus als ze fouten maken, maar nog lastiger als ze te weinig uitdaging krijgen. Dat lijkt tegenstrijdig, maar ik denk dat het juist goed is voor deze kinderen dat ze hun talenten en capaciteiten leren te gebruiken. Ze kunnen heel veel aan, als ze eenmaal begrijpen hoe hun faalangst/drempelvrees in elkaar steekt. Dus hoe ze zelf in elkaar zitten.
Ook de angst om afgewezen te worden als je fouten maakt, kan een rol spelen. Soms zit er meer achter dan je denkt.
Emotional Stress Release (na een gebeurtenis) en goalbalancing (dit is hetzelfde maar dan vóór een gebeurtenis) kan helpen. Sowieso het leren uiten van gevoelens is heel belangrijk. Ik raad je aan om het boek “Huilen Boos zijn Ruzie” van Hanneke van Hasselt (ISBN 9066653787) te lezen. Dit sluit aan bij o.a. het boek van Aletha Solter “Baby’s weten wat ze willen” (ISBN 9060206495) waarin zij het begeleid huilen beschrijft. Ik zeg altijd: Je mag uithuilen/huil je spanningen er maar uit………..
Vooral ‘s avonds voor het slapen gaan is het goed om je spanningen kwijt te raken (de dag doornemen: wat je leuk vond en wat je niet leuk vond, afstrijken, visualisaties, oefeningen etc.: zie de artikelen).
Wat betreft de mogelijk dyslexie: onder stress werken de beide hersenhelften vaak niet meer goed samen, waardoor de coördinatie minder wordt. Daardoor kun je weer met lezen/schrijven etc. problemen krijgen. En soms is er meer aan de hand. Met o.a. edukinesiologie kun je dit soort problemen aanpakken, gecombineerd met stressrelease, Bach Bloesem Remedies etc.
Lees ook eens het boek “De begeleiding van het hoogbegaafde kind” van o.a. James T. Webb (ISBN 9023233484).
Negatieve aandacht
Mijn zoontje van 2,5 eist op een negatieve manier veel aandacht van ons. Hij pakt dingen af, maakt ze bewust stuk, slaat, duwt, doet heel boos, zegt nare dingen en schreeuwt om aandacht te krijgen van mij, mijn man en onze andere zoon (5 jaar). Vooral voor zijn broertje is het bijna onmogelijk om op een leuke manier met hem te spelen of om ook eens alle aandacht van ons te krijgen. Indien ik alleen ben met hem dan is er geen enkel probleem en heb ik het liefste kind van de wereld. Slapen gaat overigens erg goed.
Antwoord
Kan het zijn dat je jongste zoon bang is dat er dingen zullen gebeuren die hij niet onder controle kan houden? Als hij met jou alleen is, is er dus niets aan de hand. Dan weet hij zo’n beetje wat hij kan verwachten en heeft hij alles in de hand. Met anderen erbij kan hij blijkbaar ook zijn grenzen verkennen. Niet erg handig voor z’n omgeving, maar wel logisch. Juist dan zijn er meer “uitprobeermogelijkheden”. Het kan zelfs zo zijn dat hij samen met z’n broer dingen tegenover jullie uitprobeert. Dat moet je niet negatief opvatten, maar dit komt wel geregeld voor. Zie ook het boek “Kinderen dagen ons uit” van R. Dreikurs. Soms gaat dat bewust, vaak ook onbewust. “Kijken hoe ver we kunnen gaan”. De ander neemt dan dus de slachtofferrol op zich. Het levert immers allebei aandacht op. En jullie zijn het “obstakel”. En als je de jongste straft, loop je de kans dat de oudste ongemerkt dingen gaat uitlokken. Dat schiet dus ook niet op.
Allebei straffen helpt soms wel, maar het mooiste is natuurlijk als je kunt begrijpen waarom het gebeurt. Vandaar dat ik dit verhaal begon met te vragen of het een soort angst kon zijn. Want dan kun je meer gaan uitleggen, proberen te begrijpen wat er in zijn hoofd omgaat, hoe hij zich voelt. Maar vaak moet je dan eerst met jezelf aan de slag. Want je wordt er waarschijnlijk wel door geraakt. En dan weet ik niet of jij en je man het allebei hetzelfde ervaren en op dezelfde manier reageren. Dat hoeft helemaal niet en je kunt ook niet altijd “consequent” zijn, zoals zo vaak gezegd wordt. Elke situatie is immers weer anders en de ene keer reageer je ook anders dan de andere keer. Het kan ook zijn dat je kind voelt of je kinderen voelen dat jullie (jij en de man) zoeken naar jullie grenzen. Juist door dit soort situaties zul je die ontdekken. Jullie zullen hierin van elkaar verschillen en ook elke keer kan het weer anders zijn. Maar al doende leert men.
Leer in je kracht te staan (zie oefeningen), zodat je sneller weer in balans komt. Je kind vraagt ook van je om jezelf hierin te laten zien. Staan waarvoor je staat. En je mag toegeven dat je het af en toe niet meer weet. Juist door dit soort dingen zul je flexibeler worden. Minder luisteren naar “hoe het hoort” maar meer vanuit je hart reageren. En wat wil je? Je wilt vast dat het zo leuk mogelijk gaat. En dat kan dus niet. Dus zul je af en toe flink balen, boos zijn of verdriet erom hebben. Of klinkt dit te zwaar?
Laat je kind vooral merken dat je hem de liefste van de hele wereld vindt, net als z’n broertje (dat kan toch?). Maar vertel hem ook wat je zo graag wilt en dat je begrijpt dat dat niet altijd lukt en dat je dan ook boos wordt. Als je leert praten over je eigen emoties, dan kan je kind dat ook leren. Maar dat kan niet in het heetst van de strijd, een beter tijdstip hiervoor is bijvoorbeeld voor het slapen gaan.
Je kunt je kind ondersteunen in dit proces met Bach Bloesem Remedies, maar misschien is het dan goed dat niet alleen je jongste zoon ze neemt, maar dat desnoods jullie alle vier ze nemen.
Je kunt ook beginnen met alleen Rescue Remedie te nemen, bijv. 6 druppels in een flesje bronwater en dat verspreid over de dag drinken, het liefst met z’n allen.
En massage of “afstrijken” kan misschien ook helpen. Lees ook nog eens de artikelen, dan begrijp je waarom ik bovenstaande heb gezegd. Ik weet uit ervaring dat het niet gemakkelijk is, maar de cirkel van het op een negatieve manier aandacht vragen doorbreken, kan echt. Maar soms moet je eerst door de “ruzies” heen.
Spugen
Mijn zoontje van 8 1/2 maand oud spuugt al vanaf de geboorte van voeding tot voeding. Brood, pap, fruit, groente en fles het maakt niet uit. Hij krijgt er nu zelf ook last van. Hij merkt dat het omhoog komt en wordt dan huilerig. Lekker knuffelen zit er niet meer bij want hij ruikt erg zuur. Ik moet hem ook minimaal 4 keer per dag verkleden wat hij ook niet fijn vindt. Hij moet door dat gesjor weer spugen. Het komt niet echt met veel kracht naar boven. Zijn gewicht is goed maar zijn lengte stagneert.
Antwoord
Hebben jullie medische oorzaken laten uitsluiten? Ik heb weleens meegemaakt dat de oorzaak van veel spugen te maken had met de kringspier (pylorus) waar de maag overgaat in de dunne darm. Het kan ook liggen aan de overgang van de maag naar de slokdarm. Heeft de huisarts jullie doorgestuurd naar de kinderarts?
Ook maak ik het weleens mee dat de oorzaak toch ligt in de darmflora (zie goede darmbacteriën). Dat lijkt misschien vreemd, maar sommige kinderen verteren gewone “zoete” zuivelproducten nu eenmaal niet zo goed en vaak heeft dat te maken met de darmflora. Soms is het dan nodig om een darmbacteriepreparaat te gaan gebruiken, maar op deze leeftijd (8,5 maand) zou je ook al kunnen gaan overschakelen naar met de pot mee eten en alleen Biogarde producten gebruiken (Biogarde roer, eventueel aangelengd met water en wat biologische diksap toegevoegd).
Ook goed opletten wanneer het erger is, wellicht bij bepaald soort fruit. Maar misschien krijg je daar beter zicht op als het een beetje minder wordt. Als je zoon altijd spuugt, weet je niet meer waar je moet beginnen.
Ik begrijp heel goed dat het knuffelen niet meer fijn is, maar het is natuurlijk wel triest zo. Voor alle partijen. Misschien kun je hem helpen lekker in z’n vel te komen zitten, door massage met bijv. Calendula babyolie van Weleda en door hem emotioneel te ondersteunen met de Bach Bloesem Remedies. Massage natuurlijk niet teveel over z’n buik en je hoeft zeker niet te duwen. Als je met ontspannen kaken en polsen masseert, kun je met strijkingen die dan dus niet te hard maar ook niet kietelig zijn, lekker bijvoorbeeld zijn armen, benen en rug masseren. Vergeet ook z’n voeten niet, omdat “gronding” om goed met z’n beide benen op aarde te komen, hem misschien ook kan helpen om beter in z’n lijf te komen. Sommige kinderen hebben daar nu eenmaal wat moeite mee en misschien jullie zoon ook wel. Dat weet je zelf het beste.
Hoogbegaafd
Onze dochter van bijna 3 jaar oud lijkt hoogbegaafd te zijn. Ze heeft bijna continu last van woedeaanvallen die buitengewoon heftig zijn en irriteert zich aan alles. Ze is ook zeer perfectionistisch ingesteld en ergert zich aan futiliteiten. Ook is zij bijna continu verkouden en slaapt zeer onrustig. Ze is ook zeer gevoelig en pikt allerlei emoties en sferen op. Dit terwijl ze als baby de rust en de blijdschap zelve was. We hebben al veranderingen aangebracht in haar voedingspatroon, maar ook dit lijkt niet afdoende te zijn. Wij hopen dat u ons kunt adviseren.
Antwoord
Jullie dochter lijkt een heel bewust en gevoelig kind. Als je dat bent en je bent niet “in balans” (lichamelijk en/of emotioneel) kan dit zich uiten in o.a. het gedrag zoals jullie dat beschrijven. Er gaat dan te veel in dat koppie om en het kan er niet allemaal weer uit of verwerkt worden.
Voeding aanpassen kan helpen. Wat hebben jullie daaraan gedaan? Een aantal tips: geen gewone zuivelproducten, maar alleen biogarde (zie goede darmbacteriën). Sommige gevoelige kinderen hebben extra voeding nodig, bijv. brood/ontbijtkoek, waardoor ze beter lijken te “gronden”. Zo min mogelijk suiker en kleurstoffen is het beste. Een beetje kokosbloesemsuiker lijkt vaak beter te gaan dan witte geraffineerde suiker.
In de eerste zeven levensjaren van een kind zie je hoe het kind zich steeds meer “verbindt” met zijn/haar lichaam. Het kind leert zich met zijn lichaam te manifesteren op aarde. Klinkt wellicht wat vreemd, maar het kind leert zowel lichamelijk als emotioneel met zichzelf om te gaan. Dat proces gaat natuurlijk je hele leven door, maar de eerste leeftijdsgrens van 3-4 jaar en de tweede van 7 jaar lijken echte sprongen te zijn. Dit proces zo goed mogelijk te begeleiden is geen makkie, vooral niet als je zo’n heftig typje in huis hebt.
Lees vooral de artikelen. Jullie zullen daaruit zeker dingen halen die je kunt gebruiken. Zoals gevoelens bevestigen, begeleid huilen, visualiseren (zon/kleuren etc.) om meer in balans te komen. Voor jullie allen is het goed om de grondingsoefeningen te doen (kaken los, voeten voelen, aan je buik denken etc.), zodat ook jullie in balans kunnen blijven danwel komen na heftige emoties. Vergeet niet, je mag boos zijn, je mag verdriet hebben, niet alleen als je kind bent maar ook als volwassene, maar als je jong leert om je emoties op een veilige manier te uiten bij mensen die van je houden zoals je bent, niet alleen om wat je doet, dan kun je een evenwichtige persoonlijkheid ontwikkelen.
Stel wel duidelijk jullie grenzen. In het begin blijf je daarnaar zoeken en er misschien wel overheen gaan, maar op een gegeven moment weet je wat je eigen grenzen zijn en kun je die duidelijk neerzetten. Je hoeft niet alles te pikken. Maar die onvoorwaardelijke liefde is o zo belangrijk. Daardoor kun je altijd weer met open hart naar elkaar luisteren en als het moet dus ook ruzie maken. Want je weet, die ander houdt toch van mij. En die basis leg je nu, eigenlijk vooral in de eerste zeven levensjaren.
Als ondersteuning kunnen jullie nog Bach Bloesem Remedies uitzoeken voor jullie dochter. Dat kan zeker helpen, maar die andere dingen zijn minstens zo belangrijk of zelfs nog belangrijker.
Fantastisch dat jullie zo open staan voor jullie kind. Je wordt er ook haast wel toe gedwongen, maar je zou ook anders kunnen reageren. Juist het herkennen van die gevoeligheid, waardoor ze ook soms een graadmeter voor jullie kan zijn, is heel belangrijk. Onderschat dat niet, maar overschat het ook niet. Als je zo gevoelig bent, wil het niet zeggen dat een ander dan maar alles voor je moet oplossen. Je kunt juist dan leren om er zo goed mogelijk mee om te gaan.
Wat betreft die hoogbegaafheid: het blijft altijd lastig om dit zo te stellen, maar ik denk dat ik begrijp wat jullie bedoelen.
Het gaat ook helemaal niet om het meten van het IQ, maar om wat je ermee doet. Een goed boek vind ik: “De begeleiding van hoogbegaafde kinderen” van o.a. James T. Webb (ISBN 9023233484). De term “hoogbegaafd” kun je ook vervangen door “meerbegaafd” of “nieuwetijds-” of zelfs weglaten. Jullie zullen overal zo je informatie vandaan halen en kijk gewoon wat je ermee kunt. Het kan niet allemaal perfect en dat zal ook jullie dochter gaan leren.
Aanvulling:
Gelukkig wordt er tegenwoordig steeds meer gepraat over hoogbegaafdheid. De term meerbegaafd wordt ook wel gebruikt, maar dat lijkt niet veel meer te verduidelijken.
Er komen steeds meer vragen over en gelukkig ook boeken zoals dus “De begeleiding van hoogbegaafde kinderen” van o.a. James T. Webb (ISBN 9023233484) en “Hoogbegaafde kinderen kunnen meer” van drs. Sylvia Drent (ISBN 9074080464, praktische richtlijnen voor verbreding in het basisonderwijs). O.a. naar aanleiding van dit thema schreef ik het artikel “Ieder mens is uniek“. Lees het niet alleen voor je kind, maar vooral ook voor jezelf.
Vaccineren
Ik ben verpleegkundige op het consultatiebureau en maak een scriptie over redenen waarom ouders hun kind niet vaccineren. Heel graag zou ik horen hoe ouders uit antoposofische denkbeelden hierover denken.
Antwoord
Regelmatig krijg ik vragen over hoe om te gaan met vaccinaties. Ik vind dat iedereen zijn eigen weloverwogen keuze moet kunnen maken. Daarvoor heb je informatie nodig en die krijg je nauwelijks op het consultatiebureau. Daarom maak ik mensen erop attent dat ze ook informatie kunnen inwinnen bij de Nederlandse Vereniging Kritisch Prikken.
Een aantal jaren geleden werd in een nieuwsbrief van de Stichting Nieuwetijdskinderen aandacht besteed aan het boek van dr. Viera Scheibner “Vaccinatie, Het einde van een mythe” en aan het Postvaccinaal syndroom (artikel van Janita Venema).
Ook de arts Tinus Smits heeft een boekje geschreven over vaccinaties “Inenten niet zonder risico”.
Vroeger was het zo dat met name ouders met antroposofische achtergrond kritisch tegenover inenten stonden. Nu zijn niet alleen zij dat. Ook vanuit bijvoorbeeld de natuurgeneeskunde wordt er kritisch naar gekeken. Dat is wat anders dan tegen vaccineren zijn.
Ik ben blij dat jij als consultatiebureau-verpleegkundige je in dit onderwerp verdiept. Helderheid over waarom wel of niet vaccineren is voor iedereen belangrijk. Het kan toch ook zo zijn dat je voor een aantal prikken wel en voor andere prikken niet kiest?
Over antroposofie kan ik je dus niet veel verder helpen, maar ik weet dat er consultatiebureaus zijn, waar ze vanuit deze achtergrond werken. Daar kunnen ze je vast wel verder helpen.
Succes met je scriptie.
Meer informatie is o.a. te vinden op Vaccin vrij!
Eczeem
Mijn zoontje van 20 maanden heeft last van constitutioneel eczeem (volgens de kinderarts). De creme van de dokter doet de rode plekken verdwijnen, maar hij heeft nog wel enorme jeuk zonder dat je iets aan zijn benen ziet. Hij slaapt onrustig en wordt veel wakker. Hierdoor heb ik het idee dat hij van de jeuk wakker wordt en wil krabben/schuren. Weet u een natuurlijk middel om de jeuk met slaapproblemen te verhelpen?
Antwoord
Eczeem heeft bijna altijd met de darmen te maken. Als de darmflora goed is (zie ook tip over goede bacteriën) is de huid meestal ook rustiger. Wat je doet met de crème van de dokter is meestal onderdrukken (hormoonzalf) of vet houden (vaseline etc.). Het probleem los je daarmee niet op. Met medicijnen is het soms wel rustig te houden, maar daar ben ik niet zo’n voorstander van. Alleen als het niet anders kan.
Meestal kun je verbetering krijgen door zowel in- als uitwendig te behandelen.
Geef daarom voortaan Biogarde-producten en zo min mogelijk andere melkproducten gebruiken. Verder kun je oliecapsules geven. Uitwendig kun je de Calendula babyproducten van Weleda gebruiken. De babyolie voor de hele huid, de bodycrème voor bijv. gezicht en billenbalsem voor eczeemplekken.
Wat betreft de (mogelijke) emotionele kant van het verhaal: misschien kunnen de Bach Bloesem Remedies helpen. Je kunt ze heel gemakkelijk zelf kiezen voor je kind. Een flesje met speciaal voor je zoon klaargemaakte remedies kun je bij mij bestellen. Je zou ook kunnen beginnen met de Rescue Remedie, een kant en klaar voorraadflesje met 5 verschillende remedies. Ook de Rescue Crème (voor uitwendig gebruik) kan werkzaam zijn bij eczeem.
Je ziet het, er zijn verschillende mogelijkheden. En als dit niet helpt, kan ik eventueel uittesten tijdens een behandeling of er nog andere oorzaken en oplossingen zijn.
Bach Bloesem bij kinderen met ADHD
Kunnen Bach Bloesem Remedies bij kinderen met ADHD een positief effect hebben en wat zou je ze dan moeten geven?
Antwoord
De Bach Bloesem Remedies kun je altijd gebruiken, zelfs als je kind met Ritalin behandeld wordt. ADHD is een term die tegenwoordig wat al te gemakkelijk wordt gebruikt. Heel vaak gaat het niet om een lichamelijke stoornis (in de hersenen) maar om gevoelens en daarop gebaseerde gedragsproblemen. ‘Heftige’ kinderen met (hyper-)actief gedrag krijgen volgens mij te snel een etiketje, omdat de buitenwereld er niet mee om weet te gaan. Ze ketsen dus af op het gedrag en vergeten dat daaronder vaak een heel gevoelig kind schuilgaat.
Nu ligt dat voor elk kind weer anders, dus lijkt het logisch dat ook elk kind dat zich uit als ADHD anders benaderd wordt. En ook met andere Bach Bloesem Remedies begeleid wordt.
Waar het ene kind wellicht last heeft van faalangst en daardoor hyperactief gedrag vertoont, heeft het andere kind misschien meer last van dingen die in het verleden zijn gebeurd of van gevoelens van onmacht ten aanzien van de dingen die om hem heen gebeuren. En zo zijn er nog veel meer mogelijkheden.
Kijk dus altijd naar het kind zoals hij zich voelt, probeer dat althans te begrijpen. Ik zeg altijd: “Elk kind is lief maar sommige kinderen doen soms zo stom”, hetgeen natuurlijk ook voor volwassenen geldt. Ga dus uit van het goede in het kind, zo kan het positieve in het kind naar boven komen en kan hij leren om te gaan met zijn gevoelens/emoties. Achter zijn gedrag gaat een hele wereld aan gevoelens schuil.
Als je de Bach Bloesem Remedies kiest voor je kind, zul je vooral kijken naar de achterliggende gevoelens en niet zozeer naar zijn gedrag. Dat is een uiting van iets. Er zijn al veel kinderen en volwassenen die baat gehad hebben bij de Bach Bloesem Remedies, dus het is altijd het proberen waard.
Energie voelen
Als ik een oefening doe om te ontspannen, lukt mij dit heel goed. Alleen voel ik geen zonnestralen of zon, ik kan het niet voor elkaar krijgen om energie te voelen.
Antwoord
Eigenlijk is energie voelen simpeler dan mensen vaak denken. Energie kun je voelen als warmte, tintelingen, rillingen, kou o.i.d. Maar op de momenten dat je het wilt voelen, lijkt het dan niet te lukken om het te voelen.
Werken op energieniveau is ook niet zo moeilijk. Alles om je heen en in je bestaat uit energie. Daar wordt vaak wat lacherig over gedaan. Het komt altijd wat zweverig over. Maar je kunt er heel praktisch mee aan de slag om meer
“in je kracht” te komen en sterker in de wereld te staan.
Wat zou je nou kunnen doen om te leren energie waar te nemen? Trouwens de één ziet het, de ander voelt het, weer een ander weet het gewoon “van binnen”. Er bestaat geen goede of slechte manier. Het geeft dus ook eigenlijk niet of je energie voelt of niet. Maar de meesten willen het toch graag ervaren. Op wat voor manier dan ook.
Als ik mensen in mijn praktijk leer om zelf hun eigen energieniveau te regelen, begint het vaak met “fantasie”: stel je voor dat er een zon een stukje boven je hoofd staat. Deze visualisatie, want dat is het eigenlijk, lukt meestal wel na de ontspanningsoefening van kaken los, voeten voelen etc.
Als ik dan vraag: “Straalt je zon?” kunnen de meesten er wel iets over zeggen. Over de kleur, de helderheid etc. En dat is eigenlijk al het begin van “helder waarnemen”.
Als je zon niet straalt, kun je kijken hoe je je zon wel kunt laten stralen. Misschien wat meer licht erin brengen of warmte of kleur. Of je kunt je voorstellen dat er een energiebron is (oerbron of hoe je het maar noemen wilt) die jouw zon voorziet van stralende energie.
En als dat allemaal niet lukt, kun je ook beginnen met je voor te stellen dat je op het strand ligt en de zon schijnt op je. Dat kan ook al een heerlijke visualisatie zijn. En het kan dan ook zijn dat je iets van warmte of tintelingen voelt. Maar nogmaals, het hoeft niet. Niet iedereen voelt het op deze manier.
Als ik cursus geef waarbij we twee aan twee werken om energie te voelen, neemt bijna iedereen tijdens de eerste oefening al iets waar van de energie van de ander. Soms is dat gemakkelijker dan het bij jezelf te voelen.
En bijna iedereen heeft wel eens iemand “gevoeld” terwijl die persoon een stukje van hem of haar af stond, bij de bakker of zo. Overigens kan dat zowel prettig als onprettig zijn.
Natuurlijk gaat het er niet om dat je energie moet leren voelen. Het kan ook erg lastig zijn om energie van anderen te voelen. Ik voel bijna mijn hele leven al energie. Vroeger dacht ik dat iedereen dat zo voelde. En ik had er vaak alleen maar last van. Later heb ik geleerd ermee om te gaan en om ermee te werken.
Waarschijnlijk heb je dus wel eens energie gevoeld, maar dat niet als zodanig herkent. Of lukt het je beter als je een ontspannend muziekje erbij opzet. Of is er voor jou een andere manier om goed voor je eigen energie te zorgen. Denk daarbij eens aan de Bach Bloesem Remedies, Emotional Stress Release etc.
Of probeer intuïtief te voelen wat je nodig hebt. Je kunt leren daarop te vertrouwen. Al lukt mij dat ook heus niet altijd. En de ene keer heb ik stilte en visualisaties nodig, de andere keer keiharde popmuziek om in balans te komen of te blijven. Er zijn heel veel mogelijkheden. En door de oefeningen te blijven doen, zul je je hiervan steeds bewuster kunnen worden.
Angsten en depressies
Ik heb al een jaar of 7 last van angsten en depressies.Heb bijna alles geprobeerd, opname in ziekenhuis, psychologen…..Tot mijn vriend zei : Je kan toch de rest van je leven geen medicatie slikken! Was dan begonnen met een kuur speciale voeding wat ik ook nu al opgegeven heb.Nu ben ik momenteel bezig met hypnose, onmiddelijke resultaten heb ik nog niet. Ze zeggen wel allemaal dezelfde diagnose, trauma’s uit het verleden. Ik moet wel toegeven dat ik veel pieker en steeds van alles wil doen. Autorijden doe ik nooit alleen gewoon uit de angst net zoals naar de winkel en nog veel dingen….Wat raad jij mij aan?
Antwoord
Ik zal je een aantal dingen aangeven, die je kunt doen. Verwacht geen wonderen, maar de aanhouder wint. Veel kun je er denk ik zelf aan doen. Misschien helpt dan de therapie ook beter. En voel je beter wat je daarmee kunt doen. Ik weet het, dat klinkt erg simpel, maar je moet ergens beginnen, nietwaar?
Heb je de oefening al gedaan om te leren je kaken los te laten? Daardoor komen je schouders ook los, laat ze bewust ontspannen als je je kaken ontspant. Dat scheelt op den duur verkramping. Deze oefening is echt goed om “altijd” te doen. Daardoor kan het een tweede natuur voor je worden, waardoor je beter “in je kracht kunt staan”.
Op m’n website staat ook de Emotional Stress Release genoemd. Dat kun je gebruiken voor dingen uit het verleden (eventueel onder begeleiding), maar je kunt ook beginnen om het te gebruiken als “goalbalancing”. Jezelf in balans brengen voordat je iets gaat doen. Bijvoorbeeld naar de winkel gaan of auto rijden. Het gaat hetzelfde als ESR: je legt een hand op je voorhoofd en eventueel ook een op je achterhoofd. Je kunt dit liggend op bed doen of zittend op een stoel, maar dan worden je armen snel lam. Je kunt het ook door iemand laten doen als je zelf op een stoel zit en de ander staat ernaast met zijn/haar handen op je hoofd (een dus op voorhoofd en een op achterhoofd). En denk dan aan datgene wat je van plan bent om te doen. Denk aan alles wat er kan gebeuren, waar je bang voor bent etcetera. En probeer het je zo levendig mogelijk voor te stellen. Als het te heftig wordt, stop je gewoon en denk je even aan iets anders of huil je uit of zo. Het zijn jouw gevoelens, ze mogen er zijn, voel ze maar. Als je het niet alleen kunt, vraag dan dus begeleiding. Een goede vriend kan misschien al voldoende zijn.
Als je er zo lang aan hebt gedacht met alles wat er maar kan gebeuren, komt meestal het moment dat je er zowat niet meer aan kunt denken. Dan is de stress eraf. Als je dit geregeld doet, hoopt de stress zich minder op, zodat je al je krachten kunt gebruiken om te doen wat je wilt doen. Je kunt dan nog het beeld voor ogen halen dat je doet wat je wilt doen en dat dat heel goed gaat.
Het wil niet zeggen dat daarmee alles meteen goed zal gaan, maar een hoop stress heb je dan al thuis verwerkt, in plaats van in de auto of in de winkel of zo. Dan kan echt stukken schelen!
Als je hiermee geregeld geoefend hebt, kun je eventueel beginnen met dingen uit het verleden op dezelfde manier te verwerken. Je haalt dus als het ware de stress er vanaf. Want hiermee verspil je eigenlijk een hoop energie die je wel op een andere manier kunt gebruiken.
Eventuele ondersteunende middelen zijn natuurlijk de Bach Bloesem Remedies (informatie in België of in Nederland). Als je niet weet welke je moet kiezen kun je altijd een flesje Rescue Remedie gaan gebruiken.
En als het te maken heeft met je menstruatiecyclus, kun je de Minami visoliën gaan gebruiken. Misschien helpt dat voor je hormoonhuishouding.
Verdere adviezen geven is lastig zo per e-mail, daarvoor was je vraag wat te beknopt. Maar wellicht kun je hiermee al verder.
Emotioneel
Mijn dochtertje is 5 jaar. Bij het minste verbod of het niet krijgen van… (snoep, speelgoed enz.) weent ze direct, met andere woorden ze is zeer emotioneel! Kun je me iets aanraden zodat ze iets sterker wordt?
Antwoord
Uit je vraag blijkt dat je dochter op dit moment niet helemaal lekker in haar vel steekt. Natuurlijk kan het zijn dat ze lichamelijk een beetje ziek is (of wordt). Je weet wel, als je zelf niet helemaal lekker bent, kun je ook wat labieler reageren. Als dit niet het geval is, kan het zijn dat “de emmer vol is”. Het bekende verhaal van die ene druppel die de emmer doet overlopen. Met andere woorden: bij het minste of geringste of ze huilt. Het niet krijgen van de snoep of iets dergelijks is dan de aanleiding maar niet de oorzaak van het huilen.
Het kan zijn dat er de laatste tijd dingen zijn gebeurt die ze niet helemaal goed heeft kunnen verwerken. Op school of thuis of met vriendinnetjes of zo. Misschien kun je dat bepraten op een rustig moment. Of tijdens het huilen kun je haar op schoot trekken als ze dat wilt, zodat ze misschien eens flink kan uithuilen (wel begeleid dus). Soms lucht dat op waardoor ze daarna weer beter in haar vel komt te zitten. Ze heeft je denk ik heel hard nodig op dit moment! Voor steun, begeleiding en gewoon: om er te mogen zijn met haar gevoeligheid!
Sterker wordt je niet zozeer doordat anderen bijvoorbeeld tegen je zeggen: “Meid, doe niet zo moeilijk” of zoiets. Nou heb ik niet de indruk dat je dat zegt, maar ik probeer de gangbare opvattingen te verwoorden.
Sterk wordt je juist als je je gesteund voelt, bevestigd voelt in je gevoelens, dat die er mogen zijn en dat jij er mag zijn. Die basis kun je je kind meegeven. Al zal je dat niet altijd lukken, want dan kom je eerst bij jezelf terecht. Met je eigen gevoelens en je eigen grenzen en met je eigen beperkte energie. En heb je zelf geleerd om te gaan met je emoties? Mag je van jezelf boos zijn? Mocht je dat vroeger van je ouders? Of moest je je boosheid leren te verwoorden, je op een gegeven moment alleen verbaal uiten, want stampvoeten, schreeuwen en slaan, daarvoor werd je te oud? Vaak wordt ons dat geleerd in de kindertijd en natuurlijk is het handig als je leert je woede te beheersen of in goede banen te leiden. Maar ik denk dat je dat pas leert als je je ook hebt mogen uiten. Als je wat ouder wordt, leer je dat gemakkelijker dan wanneer je nog jong bent.
Het kan onredelijk lijken als je kind boos is of een andere emotie uit. Maar als je daar doorheen leert prikken en je persoonlijk niet zo geraakt voelt, kun je je kind gemakkelijker zich laten uiten.
Misschien is dit hele verhaal helemaal niet op jou van toepassing en doe je dit allemaal al. Je vraag is te beknopt omschreven om dit zeker te weten. Maar je vraag roept bij mij wel deze dingen op. Vandaar dat ik ze je wel noem.
Hele praktische dingen om te doen vind je in de andere artikelen en bij de oefeningen. Zoals het “afstrijken” van alle boosheid en verdriet voor het slapen gaan, de Emotional Stress Release etcetera. Massage kan ook heel ontspannend zijn als je kind dat wil. Alleen de handen of voeten masseren kan een goed begin hiervan zijn. Gebruik hiervoor het liefst een zuivere planten-massageolie (bijvoorbeeld van Weleda).
En natuurlijk kun je voor of met je kind Bach Bloesem Remedies uitzoeken, waardoor de stress voor je kind minder wordt. Een flesje Rescue Remedie wil in dit geval ook nog wel eens helpen. Dit kun je kopen in een winkel waar ze de Bach Bloesem Remedies verkopen. Zie ook het Belgische informatie- en adviescentrum De Walnoot. Voor Nederland: Bloesems van Bach.
Maar kijk toch ook verder, omdat je zo gaat begrijpen hoe je kind en jijzelf in elkaar steken. Emotioneel gevoelig is een gave, maar kan soms lastig zijn.
Fopspeen
Onze dochter, net 3 jaar geworden, slaapt vrijwel de hele nacht met de fopspeen in de mond. Als ze hem kwijt is, wordt ze zelfs wakker. (Bij ons zoontje van 15 maanden kregen we de tip om het speentje na het inslapen te verwijderen, dan is de gewenning al een stuk minder). Maar goed, dat speentje is dus heilig voor haar. Wanneer en hoe kan ik het gebruik van de fopspeen ‘s nachts afbouwen / stoppen, zonder haar vertrouwen al te veel te beschadigen?
Antwoord
Heb je je afgevraagd waarom die speen heilig is voor je dochter? Als je de reden weet, kun je er wellicht anders tegenaan kijken. Is het voor de ontspanning of misschien voor haar gevoel van “veiligheid”?
Sommige kinderen kunnen door de speen helemaal ontspannen en zich overgeven aan de slaap, terwijl dat anders niet lukt. Heeft ze de speen alleen ‘s nachts? Of loopt ze er altijd mee rond? Als ze de speen alleen ‘s nachts nodig heeft om te kunnen slapen, waarom zou je dan willen afbouwen? Vaak zeggen mensen in je omgeving: “Het is slecht voor het gebit” of “Nu ben je een grote meid en heb je de speen niet meer nodig”. Wie bepaalt hierbij de leeftijd? Als je dochter 15 jaar is doet ze het vast niet meer. Van duimen kom je denk ik iets moeilijker af, want je duim heb je altijd bij je. En dan nog, er zijn veel volwassenen die nog duimen.
Als de reden is dat je kind niet lekker in haar vel zit, kun je natuurlijk kijken wat ze nodig heeft. Ondersteunen met de Bach Bloesem Remedies of massage of “afstrijken” voor het slapen gaan (zie artikel Temperamentvol) kan dan een goed idee zijn.
En wat zeker helpt is om vertrouwen in je kind te hebben en vanuit “je hart” te reageren en niet alleen vanuit “je hoofd”. Niet te gauw bang zijn voor haar gebit of denken dat het nooit overgaat of dat ze later gaat roken of zo.
Juist als je nu gaat pushen, heb je denk ik later meer kans op problemen.
Als je op een gegeven moment wilt afbouwen, kun je tegen haar zeggen: “Als je wat ouder bent, dan heb je de speen vast niet meer altijd nodig ‘s nachts”. Of: “Als je straks slaapt, haal ik hem eruit en leg hem naast je neer zodat je hem kunt pakken als je dat wilt”. Maar daar is ze waarschijnlijk nog niet aan toe. Dat zul je wel merken aan haar reacties. Als je dochter wat ouder is, kan ze daarin zelf een rol spelen en kun je gemakkelijker met haar overleggen wat te doen.
Het is net als met veel andere dingen, zoals leren lopen en zindelijk worden. En net als in het boek “Oei ik groei”. Ineens doen ze dingen of begrijpen ze dingen. Ook later groeien ze nog met “sprongen”. Ineens heeft ze speen misschien niet meer nodig of wil ze hem zelfs niet meer. Als je er tenminste niet te moeilijk over doet.
Probeer je maar te verplaatsen in je kind, dan voel je gemakkelijker wat ze nodig heeft.
(voor “oneigenlijk” gebruik van de fopspeen: zie artikel Bewust omgaan met je kind.)
Rijexamen
Ik heb binnenkort rijexamen voor de tweede maal. Ik ben altijd zeer nerveus, angstig geweest tijdens de lessen. Ik heb ontspanningsoefeningen geprobeerd voorafgaand de lessen, dit hielp één keer zeer goed, daarna was het resultaat wisselend. Ik maak steeds dezelfde fouten. Nu denkt mijn instructeur dat ik niet gemotiveerd ben en wordt hij ook steeds bitser. Welke (combinatie van) Bach Bloesem Remedies kunt u mij aanraden voor tijdens de lessen (de komende week heb ik nog een aantal maal les) en tijdens het examen, om rustig te worden, niet steeds dezelfde fouten te maken, om zelfvertrouwen te krijgen en tegen de angst??
Antwoord
Je kunt de Rescue Remedie gaan gebruiken, liefst zo snel mogelijk al. De flesjes Rescue Remedie zijn meestal in een natuurvoedingszaak of bij een drogist te koop. Kijk hier voor verkoopadressen. Doe in een klein flesje mineraalwater 10 druppels en drink dit verspreid over de dag op.
Verder kun je nog de Larch (voor faalangst), Cerato (meer zelfvertrouwen, niet zo twijfelen aan jezelf), Chestnut Bud (voor steeds weer dezelfde fouten maken) en Mimulus (om je angst te overwinnen) gebruiken. Ik kan een gebruikersflesje voor je klaarmaken met deze remedies met ook de Rescue Remedie erin. Of je kunt de voorraadflesjes kopen en zelf een mengsel maken in een klein flesje Spa blauw (van elke remedie een paar druppels). En dan regelmatig uit dit flesje een paar slokjes nemen.
Verder heb ik nog een paar tips voor je: probeer altijd je kaken te ontspannen (dus los te laten), ook onder het rijden. Als je dit altijd doet, gaat het tijdens het rijden wat gemakkelijker dan wanneer je het alleen in de auto doet. Omdat je dan al geoefend hebt in minder stressvolle omstandigheden. Bovendien is het altijd goed om te doen. (Zie ook de oefeningen).
Je laat dan wat gemakkelijker je schouders ontspannen hangen, waardoor je meer ontspannen rijdt en beter kunt reageren.
Dan is er nog de goalbalancing en de Emotional Stress Release. Dat zijn twee methodes uit de kinesiologie, die je heel goed bij jezelf kunt doen. Bij beide leg je een hand op je voorhoofd en eventueel een hand op je achterhoofd. ESR is voor het verwerken van ervaringen. Terwijl je hand op je voorhoofd ligt, denk je aan datgene wat gebeurt is (bijvoorbeeld een rijles die niet zo goed ging of aan je rij-instructeur) en wel zo sterk mogelijk. Je blijft eraan denken totdat de hele film aan je voorbij is getrokken en je haast niet meer aan het probleem of de gebeurtenis kunt denken. Denk dan aan iets moois (bijvoorbeeld dat je je rijbewijs hebt gehaald en je het roze papiertje in je handen houdt).
Bij goalbalancing gaat het hetzelfde, maar je denkt dan zo sterk mogelijk aan iets dat nog moet gebeuren (in dit geval waarschijnlijk het rijexamen). Je probeert aan alles te denken wat er maar mis kan gaan. Met die hand dus op je voorhoofd. Je ziet het helemaal voor je. Net zolang totdat je er niet meer aan kunt denken en plaats dan dat positieve beeld weer voor je geest.
Als je dit regelmatig doet, kun je de stress thuis verwerken, in plaats van in de auto. In ieder geval een groot gedeelte, want stress hoopt zich op. Dat had je vast al gemerkt!
Weet je trouwens zeker dat je je rij-instructeur mee wilt bij het examen? Ik heb het bij mijn eerste rij-examen wel gedaan, maar daar had ik snel spijt van. De rij-instructeur en de examinator zaten “leuk” te praten, ook over en tegen mij. Goed bedoeld wellicht, maar de tweede keer heb ik mijn rij-instructeur gevraagd maar niet meer mee te gaan. Toen moest de examinator zich tot mij richten en dat ging veel beter. De tweede keer heb ik dan ook mijn rijbewijs gehaald.
Voor jou geldt het misschien anders, maar denk er wel over na wat je zelf wilt.
Depressie
Ik zit in een depressie en werk sinds 6 weken niet meer en twijfel of ik dit werk ook nog wel echt graag wil doen. Werk met mensen met psychische klachten die in de maatschappij willen integreren. Ik weet niet of ik dat nog wel kan en wil.
Antwoord
Probeer altijd je kaken los te laten, je voeten op de grond te voelen en met je aandacht naar je buik te gaan. Dit kan je helpen om je meer te ontspannen. Waardoor je zelf gaat voelen waar je kracht zit en je hopelijk weer vertrouwen krijgt in je eigen kunnen. Misschien zijn er mogelijkheden om je bij of om te scholen, waardoor je meer creativiteit kwijt kunt.
Kijk om je heen wat je leuk vindt om te doen en zoek ondersteuning in de vorm van vriendschap of therapie. Wellicht kan dit via je werk of je huisarts.
Je kunt de Bach Bloesem Remedies voor jezelf gaan uitzoeken, om van binnenuit je positieve gevoelens weer naar boven te halen. Grijp deze kans om te zoeken naar wat het beste bij je past.
Menstruatieklachten
Een vrouw van 20 jaar stelde de vraag:
Twee weken per maand heb ik nergens zin in. Ik wil niet naar school, ik ben dan sjacherijnig. Het begint ongeveer een week voor de menstruatie. Ook heb ik last van buikkrampen als ik ongesteld wordt. Toen ik de anticonceptiepil nog niet slikte, was het nog erger.
Mijn vrouwelijke huisarts wil me aanpraten dat ik depressief ben. Maar ik ben hartstikke gelukkig!
Ze wil me aan de zware medicijnen: antidepressiva. Maar dat wil ik niet. Weet jij wat ik kan doen?
Antwoord
Dat is nogal wat om hiervoor antidepressiva te gaan slikken. Ik heb in de afgelopen twaalf jaar vaak genoeg mensen gezien die last hadden van depressiviteit, die ook met natuurlijke middelen geholpen konden worden.
Bovendien voel jij je verder niet echt depressief, alleen in die twee weken. En dan is depressief misschien nog een te zwaar woord.
Wat zou je kunnen doen? Dagelijks bijvoorbeeld Minami visoliën slikken en wanneer nodig een fytotherapeutisch middel tegen de krampen (in dit geval één waarin het plantje moederkruid is verwerkt). Ook zou je de Rescue Remedie kunnen gaan gebruiken of je zoekt een aantal Bach Bloesem Remedies voor jezelf uit, omdat de heftige gevoelens die je hebt in die weken, wel jóuw gevoelens zijn. Als je een gevoelig mens bent, komen de emoties alleen veel heftiger naar boven in die periode.